Ik ben niemands kind
Al heb ik de liefste adoptieouders
Ik blijf niemands kind
Over een gebied waar geen woorden bestaan, omdat er nog geen woorden waren.Over een eindeloze nooit stoppende zoektocht naar eigenlijk niks, omdat je allang verloren hebt. Over herkenning in donkere ogen zien en tegelijkertijd totale vervreemding voelen, omdat de echte herkenning onvindbaar blijft.
Spel, tekst Narhea Goossens. Tekst, regie Natasja d’Armagnac. Spel Megan Scheulderman
