Op de achtste dag mompelde God dat het goed was. Zeeën, bergen, een zonsondergang met een roze gloed. Maar de monogamie schiep hij niet, stelt Gäby Vereijken met een glimlach.
Maar eerst een aardse vraag: wat is dat toch met schooljuffen? Die vraag rijst na circa vijftien portretten van mensen uit de LHBT-gemeenschap. Opmerkelijk vaak herinneren geïnterviewde vrouwen de verliefdheid op hun juf. Tussen schriftje en inktpot raakte ook Gaby diep onder de indruk van haar lerares. Die fascinatie voor vrouwen zou nooit meer wegebben. “Ik ben een golden girl. Nooit een relatie met een man gehad.”
Ze woont in Beek en Donk, werkt in Sint-Michielsgestel. Bij Kentalis, zorggroep voor mensen met een beperking in horen, zien en communiceren. “Werk is altijd mijn grote liefde geweest. Ik heb het gevoel dat ik daar het verschil kan maken.”
Roze bewoners
In 1840 ontstond het Doveninstituut. Een begrip in Sint-Michielsgestel en wijde omgeving. Katholiek van snit, nooit doof voor Gods woord. Op de hostiebakkerij werkte een deel van de bewoners. Kentalis, dat achterachterkleinkind van het eerbiedwaardige instituut is, heeft zich van het religieuze fundament losgemaakt. “LHBT is volledig geaccepteerd op het werk. Het is geen issue. Sterker nog: Kentalis heeft vorig jaar met de Gay Pride meegedaan.” Ook de verlangens van bewoners kunnen licht- tot dieproze zijn. Daar wordt openlijk en met alle respect mee omgegaan. Gäby laconiek: “Liefde en seksualiteit zijn overal.”
Vader
Veertien jaar was ze. Op de havo gebeurde het. Oorsuizend verliefd op een meisje van twee klassen hoger. Het bleek wederzijds, waarna ze anderhalf jaar een relatie hadden. ““Mijn ouders wisten ervan. Blij waren ze niet. Ze hoopten dat het voorbij zou gaan.” It didn’t. De kalverliefde sneuvelde, maar de vrouwenhunker bleef. “Na verloop van tijd wenden m’n ouders eraan. De liefde van ouders voor een kind is onvoorwaardelijk. In mijn geval is dat ook wederkerig. M’n moeder leeft al dertien jaar niet meer, maar op Roze Zaterdag staat m’n vader naast me. Hij is bijna tachtig.”
Puzzelen
Lange tijd dacht Gäby dat in een goede basisrelatie ook plek voor een ander kan zijn. Maar uiteindelijk heeft ze ondervonden dat je daar niet gelukkig van wordt. Als je je hart wilt openstellen voor meerdere mensen, dan vergt dat logistiek veel gepuzzel. Het breekt je op. “Want bij wie ben je als je ’s nachts om twaalf uur jarig bent? Met wie vier je Kerstmis? Daar moet je onderhand manager voor zijn. Het kost veel energie.” Nog altijd is ze ervan overtuigd dat monogamie van nature niet in de mens zit. Toch kiest ze ervoor om haar leven met maar één vrouw te delen.
Alfabet
Voor de PvdA is ze actief in de gemeenteraad van Beek en Donk. Met overtuiging. Haar maatschappelijke betrokkenheid klinkt ook door in bestuurswerk voor Stichting Roze Zaterdag. Voor Gäby zijn nut en noodzaak van de aandacht voor gelijke rechten onbetwist. “Er is veel winst geboekt, maar inclusiviteit is nog lang niet bereikt. Je geaardheid mag nooit een rol spelen Of het nu LHBT of XYZ is: liefde overstijgt het alfabet.”
