Op de rotsen van Curaçao vroeg ze goedkeuring aan de zee. Mocht ze van Lena houden? Het water, waarin haar vader tien jaar eerder was verdwenen, kolkte. Raïsa [30] wist dat het een onstuimig ‘ja’ was.
Twintig was ze, toen haar vader op zee verdween. Hij viste graag aan de noordkant van Curaçao, waar het water wild is. Daar vang je veel, wist hij. Op een dag in 2007 nam de zee meer dan zij in de regel geeft. Sinds die tijd is Raïsa’s vader vermist. Weliswaar is hij vertrokken naar The Other Side, waar nooit een ansichtkaart vandaan komt, maar zij weet hem nabij. Voor raad en advies kan ze altijd bij hem terecht. In dat besef stond ze in 2015 op de hoge klippen van de Curaçaose kust. Samen met Lena, de liefde van haar leven. “Doen!”, schreeuwde de zee.
Kerk
In de jaren 70 kwamen haar Antilliaanse ouders voor hun studie naar Nederland. Ze bleven, streken neer in de Maaspoort in Den Bosch. Twee kinderen kregen ze – Raïsa heeft een broer. Het gezin was gelovig. Aanvankelijk behoorden ze tot de rooms-katholieke kerk, later de evangelische gemeenschap. Wekelijks bezochten ze de mis. Op haar twaalfde kreeg Raïsa vriendschap met de vijftienjarige dochter van de dominee. Het was intens, groeide stilletjes uit tot meer.
‘Alles wat u doet, moet u met liefde doen’, stelt 1 Korintiërs 16:14 onverbloemd. Zelf vond Raïsa de seksuele verkenningen in de vriendschap onschuldig. Het had geen naam, geen woord. Tot haar moeder zonder oordeel vroeg: “Ben jij lesbisch?” Raïsa schrok zich wild. Een vies woord, vond ze. Niemand die zo was. De nekslag gaf een telefonisch geraadpleegde nicht, die haar bezwoer niets met zulke gevoelens te doen. Vanaf die dag begon Raïsa’s zelfontkenning.
Sint Maarten
Maar het getijdenboekje van de ziel duldt geen eeuwige eb. Het verlangen in Raïsa nam toe. Ze verhuisde naar Amsterdam. Na een relatie met een man en twijfels of ze biseksueel was, leerde ze volop van vrouwen genieten. Wat haar kracht gaf, was de onvoorwaardelijke steun van haar moeder. Vanaf Raïsa’s coming out is zij een toeverlaat – uniek voor de Antilliaanse gemeenschap.
“Toch was er altijd een voorbehoud in relaties. Alsof ik de ware nog moest ontdekken.” Dat klopte. De ware leefde aan de andere kant van de wereld. Op Sint Maarten. In de lente van 2015 ontmoette ze Lena op dat eiland. Langzaam groeide diepe genegenheid. Met een voetnoot: op Sint Maarten vindt homoseksualiteit weinig genade in de ogen van de bevolking. Extra complicatie: Lena gaf les op een christelijke school. Uit eigen beweging nam ze ontslag.
Kracht
Sinds zomer 2016 wonen ze in Amsterdam. Ze zijn gelukkig. Ooit willen ze op de Antillen een leef- en leergemeenschap voor jongeren opzetten. Raïsa is nog altijd gelovig. Vrijwel elke dag kijkt ze online naar gebedsdiensten van TD Jakes, voorganger van een baptistengemeenschap in Texas. Enerzijds is Raïsa er diep van overtuigd dat God de vrouwenliefde niet afwijst. Anderzijds blijft ze geloof en seksuele diversiteit een ongemakkelijke combinatie vinden. “Maar ik ben ooit m’n eigen zoektocht begonnen. Daar ga ik mee verder. Die kracht voel ik. Ik hoop dat meisjes en vrouwen die zich in mijn verhaal herkennen diezelfde kracht beleven.”
Raïsa is mede-oprichter en bestuurslid van Stichting 3 Layers foundation for equality.
